Ο Ηλίας Ηλιού (1904-1985), γνωστός για τον ρόλο του στον δημόσιο βίο της χώρας, υπερασπιστής διωκομένων και διωκόμενος, μαχητής, κοινοβουλετυικός εκπρόσωπος και πρόεδρος της ΕΔΑ για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει αφήσει ανεξίτηλα ίχνη στην ιστορία του 20ού αιώνα. Όμως το ξεκίνημά του είναι λιγότερο γνωστό. Αρχές της δεκαετίας του 1920, ο νεαρός φοιτητής της Νομικής Σχολής από τη Λήμνο έρχεται να προστεθεί στους "ταχτικούς συντάχτες" του "Νουμά". Ποιήματα, βιβλιοκρισίες, θεατρικές κριτικές, μεταφράσεις λογοτεχνικού και θεωρητικού περιεχομένου φανερώνουν το ευρύ φάσμα των ενδιαφερόντων του και πιστοποιούν ένα πρώιμο και πολλαπλό άνοιγμα στον κόσμο της τέχνης, της γνώσης και του στοχασμού.
Τα τρία δοκίμια που απαρτίζουν τον τόμο αυτό είναι χαρακτηριστικά. Κριτική της κριτικής, το πρώτο κείμενο διαγράφει τα τυπικά γνωρίσματα μιας τρέχουσας κριτικογραφίας και προκαλεί ενδιαφέρον με τη διαχρονικότητά του. Στο ίδιο σατιρικό κλίμα κινείται και το δεύτερο κείμενο. Γνώστης των ποιητικών πραγμάτων, ο Ηλιού απαντάει με την καυστική του ειρωνεία. Ενώ δώδεκα χρόνια αργότερα, με το δοκίμιό του "Κουτίων εγκώμιο" φανερώνει μιαν ακόμη πλευρά της καλαισθησίας του, αλλά και της σύνολης πνευματικής του εποπτείας.